2018
Toen het mem niet meer lukte om zelfstandig te wonen moesten wij, haar kinderen, snel een geschikte plek vinden. Gelukkig was er op Westersypen een plaatsje vrij.
Voor mem was het weer een stap terug, weer werd er wat van haar afgenomen, na haar auto, waar ze ze zo graag in mocht rijden, ook nog haar eigen plek op de Valk, en haar hondje Boomer.
In Westersypen wisten ze mem goed op te vangen en al snel wou ze niet mevr. Blaauw zijn maar Sjieuwke.
Tussen mem en een andere bewoonster ontstond een vriendschap, maar het hondje van Westersypen was een struikelblok, beide vonden dat het hondje van haar was.
Er waren voldoende bezigheden waar mem zich fijn bij voelde, aardappels schillen, wat in de tuin rommelen. Ze genoot van de dagelijkse wandeling of fietstochtjes, zelfs zwemmen vond ze heerlijk. Maar ze genoot het meeste van zingen en muziek.
Ondanks alles wat ze kwijt was en het niet meer lukte om zelfstandig te wonen heeft mem toch een fijne tijd gehad in Westersypen, waar wij als kinderen de verzorging hartelijk voor willen bedanken.
Namens de familie geschreven door Frederika.