2017
In mei 2005, op 55 jarige leeftijd, kreeg onze man en vader de diagnose Alzheimer.
Toen in 2010 het thuiswonen niet meer ging, zijn wij op zoek gegaan naar een gepaste woonvorm voor hem.
Via via kregen wij het adres van Westersypen.
Vanaf het eerste moment dat wij daar binnenkwamen was het duidelijk dat deze woonvorm goed bij onze man en vader zou passen.
De kleinschaligheid, huiselijke sfeer, de natuur, omgeving, het zelf naar buiten kunnen gaan en wandelen in de tuin, kortom een fijn, warm en veilig gevoel.
En dat gevoel is al die 7 jaar zo gebleven. Er is met heel veel liefde, toewijding en persoonlijke aandacht voor onze man en vader gezorgd.
Samen fietsen op de duo-fiets, wandelen, zwemmen, varen, wekelijks muziektherapie, boodschappen doen (er wordt elke dag vers gekookt), met alle bewoners uitstapjes maken, niets is te veel.
Het welzijn van de bewoners staat altijd voorop en dat is een fijn en geruststellend gevoel in een toch al zo moeilijke situatie.
Voor de familie is er altijd een luisterend oor en is er de nodige privacy.
De lijnen zijn kort, alles valt te bespreken en indien nodig wordt er snel actie ondernomen om het de bewoner zo fijn en comfortabel mogelijk te maken.
Voor ons is Westersypen een geweldig, warm, fijn tweede huis voor onze man en vader geweest.
Dankbare echtgenote en dochter.
2017
Onze moeder Ida Juliana Brandsma-Altenburg heeft van 6 maart 2016 tot 22 juni 2017 in Westersypen gewoond.
De liefdevolle zorg en persoonlijke aandacht was hartverwarmend, maar ook deskundig en adequaat. De zorg ging met haar fietsen, boodschappen doen, er waren dagtripjes, ijsjes op een terras etc. Ze heeft zelfs weer gezwommen. Van de vele activiteiten heeft onze mama dankbaar genoten. Ook buiten wandelen in de omheinde tuin op het moment dat het haar uitkwam, vond ze geweldig.
Qua zorg werd steeds vooruit bedacht hoe het leven voor haar zo comfortabel mogelijk gemaakt kon worden. Ook als we iets wilden wijzigen met betrekking tot aanpassen van medicijnen en slaapcomfort, vonden we een luisterend oor en werd er zo mogelijk naar gehandeld.
Uiteindelijk liet haar lichaam het afweten. Op de laatste avond voor haar sterven hebben we met elkaar nog voor haar gezongen.
De dagen van voorbereiding van de afscheidsviering kregen we letterlijk en figuurlijk alle ruimte (en verzorgd!!). Super! Ook de kinderen hebben zich altijd welkom en thuis gevoeld.
Hulde voor het zorgteam en de vrijwilligsters.
een dankjewel van haar kinderen.
2017
Nadat het thuis echt niet meer ging hebben we voor Jan een plaats gevonden bij Westersypen. Het sprak ons zeer aan dat er vooral werd gekeken naar wat er mogelijk was om iemand met deze akelige ziekte een menswaardig bestaan te geven.
Zo heeft Jan tot vlak voor zijn overlijden kunnen fietsen (op een duofiets), zwemmen en wandelen. Ook heeft hij enorm genoten van de wekelijkse muziekmomenten, waarbij met gitaar en accordeon contact werd gemaakt door het spelen van vertrouwd repertoire. Het voelde echt als een tweede thuis voor Jan, waar de familie hem na elk bezoek met een gerust hart achterliet.
Toen de onrust in het lichaam en de geest van Jan toenamen werd er gezocht naar alternatieven om hem te kalmeren, onder andere door het gebruik van aromatherapie en dekens gevuld met lichte ballen. Het personeel bleef dan bij hem aan bed zitten met een muziekje op de achtergrond totdat hij in slaap viel. Deze liefdevolle benadering kenmerkt de aanpak van Westersypen. Een warme, menselijke benadering waar de mens centraal staat en niet de ziekte.
07-07-2017
08-01-2017
14 December is mijn lieve onvergetelijke mama gestorven, een groot gevoel van verlies brengt het met zich mee.
Heel dankbaar ben ik voor de mooie jaren die mama op Westersypen heeft gewoond.
Ze voelde zich zo veilig en thuis.
Veel dank hiervoor van,
Els