Nadat het thuis echt niet meer ging hebben we voor Jan een plaats gevonden bij Westersypen. Het sprak ons zeer aan dat er vooral werd gekeken naar wat er mogelijk was om iemand met deze akelige ziekte een menswaardig bestaan te geven.
Zo heeft Jan tot vlak voor zijn overlijden kunnen fietsen (op een duofiets), zwemmen en wandelen. Ook heeft hij enorm genoten van de wekelijkse muziekmomenten, waarbij met gitaar en accordeon contact werd gemaakt door het spelen van vertrouwd repertoire. Het voelde echt als een tweede thuis voor Jan, waar de familie hem na elk bezoek met een gerust hart achterliet.
Toen de onrust in het lichaam en de geest van Jan toenamen werd er gezocht naar alternatieven om hem te kalmeren, onder andere door het gebruik van aromatherapie en dekens gevuld met lichte ballen. Het personeel bleef dan bij hem aan bed zitten met een muziekje op de achtergrond totdat hij in slaap viel. Deze liefdevolle benadering kenmerkt de aanpak van Westersypen. Een warme, menselijke benadering waar de mens centraal staat en niet de ziekte.
7-7-2017
8-1-2017
14 December is mijn lieve onvergetelijke mama gestorven, een groot gevoel van verlies brengt het met zich mee.
Heel dankbaar ben ik voor de mooie jaren die mama op Westersypen heeft gewoond.
Ze voelde zich zo veilig en thuis.
Veel dank hiervoor van,
Els
Hallo,
Mijn naam is Ciska Groen en ik werk sinds maart 2016 bij Westersypen.
Psychogeriatrie spreekt mij enorm aan en ook met name het kleinschalig wonen zoals bij Westersypen. Het is een heel erg mooie plek voor de mensen die hier wonen!
Ze kunnen nog zoveel mogelijk de dingen doen die ze altijd gedaan hebben, zoals boodschappen doen, wandelingen maken of misschien zwemmen, maar ook uitjes naar bijvoorbeeld kerstmarkten, het bos of gewoon langs de mooie bollenvelden rijden. Ook hebben ze er dieren, zoals konijnen, kippen, een varken en een pony.
De mensen die hier wonen krijgen alle zorg die ze nodig hebben. Ik werk samen met een hecht en ervaren team, waarbij je je altijd welkom voelt.
Westersypen voelt als een echt thuis!
Groet, Ciska Groen
Toen ik nog met mijn opleiding bezig was als verzorgende IG. Was ik bang dat ik het verkeerde beroep had gekozen. Zorgen voor een mens zonder tijd wat was dat nou? Nee in de zorg zou ik niet gelukkig worden! Tot dat er een vacature op school hing als verzorgende bij Westersypen. Hier en daar wat rondgevraagd wat voor voorziening dit was en al snel kreeg ik in de gaten dat dit de woonvorm was waar ik voor ik het beroep had gekozen. Een werkplek met alle tijd en aandacht voor bewoners. De tijd nemen om iemand te begrijpen of alleen die schouder geven om troost te bieden. Gezellige dingen ondernemen en de bewoners het gevoel kunnen geven thuis te zijn. Deze dingen waren en zijn nog steeds de dingen waarvoor ik de zorg in ben gegaan.
Inmiddels zijn we 6.5 jaar verder en is er aan aandacht en tijd voor de bewoners nog steeds geen gebrek.
Ik hoop nog heel wat jaren mijn zorg, liefde en aandacht te kunnen blijven geven.
Groet Wiepkje Faber (medewerker Westersypen)
Wij hebben Fokje Agricola en haar dochters Ellie en Ypie in 2007 ontmoet tijdens een vakantieweek van de Zonnebloem, voor mensen met dementie. Net als wij waren zij vrijwilligers en vielen ze op in hun liefdevolle zorg voor de gasten die zij begeleidden. Ook hoorden wij toen voor het eerst over hun plannen om van hun boerderij een woonzorgvoorziening voor mensen met dementie te maken. Tot onze verrassing woonden ze in Scharsterbrug, onze geboorteplaats. Wij waren zeker van plan om een keer te komen kijken wanneer de plannen gerealiseerd zouden zijn.
Wie had gedacht dat wij jaren later daar samen met onze Mem, bij wie ondertussen Alzheimer en vasculaire dementie was vastgesteld, een bezoek kwamen brengen. Wij waren onder de indruk van deze mooie en bijzondere locatie en lieten Mem inschrijven als mogelijke bewoonster. In maart 2013 kwam er voor Mem een plekje vrij en hebben wij haar op 89- jarige leeftijd vanuit het verzorgingshuis verhuisd naar Westersypen. Het was een warme plek waar Mem met veel liefde en aandacht werd verzorgd en waar alles gericht was op het welbevinden van de bewoners. Accuraat werd ingespeeld op onze vragen en wensen ten aanzien van Mem. Daarbij waren de korte lijnen met huisarts en andere deskundigen heel fijn.
Helaas ging Mem, met name fysiek, snel achteruit en is zij eind juli overleden. Het verblijf van Mem op Westersypen was kort, maar voor ons heel waardevol. Hartelijk dank allemaal!
Petra en Anneke.
Westersypen
Onze moeder was 57 toen ze hoorde dat ze Lewy Body Dementie had. Op dat moment stond ze nog voor de klas als leerkracht. Binnen een korte tijd kon ze niet meer werken en had steeds meer hulp nodig. Uiteindelijk is ze 12 jaar lang ziek geweest. Ze vroeg ons destijds, als 3 dochters, haar het liefst tot het eind in haar eigen huis te laten wonen. Het begon met 1x per week tafeltje dekje en uiteindelijk 24-uurs zorg in haar eigen woning. Zelf deden we mee in dit rooster door in het weekend bij haar te logeren. Het was fijn voor haar te kunnen zorgen, maar toch het werd steeds moeilijker. Toen ze de trap niet meer op durfde en daardoor niet meer kon douchen en bij haar bed komen moest het anders.
We gingen touren door Friesland op zoek naar een mooie, geschikte woonplek. Dat viel niet mee. Niks was goed voor mama en niks paste bij haar. Tot onze oom op een avond langs Westersypen reed en ging vragen wat hier voor voorziening kwam. Het bleek een lot uit de loterij voor onze moeder en ons als kinderen.
We hebben mama kunnen verhuizen zonder dat ze dit in de gaten had. In een dag hebben we haar kamer min of meer gekopieerd. Ze heeft nooit één keer gevraagd 'waar ben ik'. De liefde en aandacht die er voor haar was, was voor ons het allerbelangrijkste. Het personeel gaat met zeer veel respect om met de bewoners. Er is altijd zeer goed gelet op of mama misschien pijn had, maar het niet zelf meer goed kon aangeven. Het 'buiten werktijd' komen van Fokje of haar dochters als het niet goed ging met mama is zo hartverwarmend geweest, daar zijn geen woorden voor.
Mama heeft van maart 2008 tot 14 mei 2013 in Westersypen gewoond. Deze 5 jaar heeft ze alle verzorging gekregen die ze verdiende en die wij haar niet meer zelf konden bieden. We waren altijd welkom om haar te bezoeken en het voelde goed om haar achter te laten in deze warme omgeving.
Toen we bij mama moesten waken, viel weer extra op hoe liefdevol en betrokken het personeel was. Ik durf wel te zeggen dat mama het goed had gevonden dat we haar naar Westersypen hebben gebracht.
Zorg
Op het moment dat je opzoek moet naar zorg voor één van je ouders ga je, je afvragen wat vind ik belangrijk, hoe zou ik zelf willen dat er met mij omgegaan wordt als ik zelf deze zorg zou moeten ontvangen. Wat wordt er geboden in de reguliere zorg voor dementerende mensen. Hoeveel personeel is er aanwezig op hoeveel bewoners, welke activiteiten worden er aangeboden en daadwerkelijk gedaan. Is er tijd om te wandelen, fietsen is er nog sprake van een huiselijke sfeer. Hoe is de medische zorg weggezet. Allemaal vragen die door je heengaan. Al gauw kom je er achter dat al die mensen het beste met hun bewoners voor hebben, maar niet de tijd hebben om genoeg aandacht te geven ook al zouden ze graag anders willen. Op bezoek bij de Westersypen gegaan, om te kijken hoe hier zorg verleend wordt. We waren diep onder de indruk. Genoeg personeel, veel vrijwilligers die regelmatig komen, mooie kamers en een gezellige huiskamer en keuken waar zelf wordt gekookt. Een prachtig terras en tuin waar bewoners vrij kunnen wandelen, een duofiets waar elke dag gebruik van wordt gemaakt. Het gaf ons een goed en warm gevoel, maar tegelijk ook moeilijk hier ja tegen te zeggen omdat je eigenlijk deze keus niet voor je ouders zou willen maken.
Heit heeft van mei 2012 tot februari 2013 bij jullie op de Westersypen mogen wonen tot zijn overlijden.
We kijken hier met veel respect en warmte op terug, altijd welkom, alle uitjes die jullie met jullie bewoners doen, het wandelen, boodschappen doen, fietsen een dagje naar het bos.
Fijn dat alle bezoek voor Heit welkom was en er koffie klaarstond maar vooral de warmte en genegenheid voor Heit en de bewoners die we voelden. Naast sfeer en zorgzaamheid is ook de professionele zorg belangrijk. Goed eten en drinken en zorgen dat het ook naar binnen gaat. Alert reageren op signalen die bewoners afgeven. Maar ook professionele medische staf voor de bewoners, en niet te vergeten de terugkoppeling naar de familie. Juist in deze tijd waarin goede zorg ter discussie staat is het heel bijzonder te ervaren dat bij Westersypen alles klopt.
Beste lezer,
Graag willen wij van de gelegenheid gebruik maken om het verhaal van onze vader te vertellen. Hij is sinds februari 2013 overleden en heeft ruim 4 jaar in de dagopvang gezeten. Op het laatst heeft hij ruim een half jaar permanent in Westersypen gewoond. Aangezien hij, en wij ook, zijn verblijf in Westersypen als positief hebben ervaren, willen we deze ervaring graag met u als lezer delen.
Mijn vader behoorde tot de groep relatief jongere oudere die geconfronteerd werd met de diagnose Alzheimer. Hij was 69 toen de geriater hem die informatie gaf. Zijn wereld stortte in. Dapper en vooruit kijkend heeft hij zijn lot aanvaard. Hij accepteerde hulp en gaf aan zo lang mogelijk door te willen leven. De jaren na de diagnose zijn rustig verlopen. Gelukkig onderging hij geen enorme karakterverandering, waardoor hij de vader is gebleven zoals wij hem ons herinneren.
Toen we hoorden dat Westersypen de deuren openden hebben we snel gereageerd. Mijn vader was toe aan wat extra prikkels en mijn moeder had tijd nodig om het thuis zo lang mogelijk vol te kunnen houden. We zijn gaan kijken met zijn allen en waren blij verrast wat we zagen. Een mooie rustige omgeving, landelijk gelegen en we werden prettig ontvangen. Mijn vader stemde in met twee dagen opvang, wat langzaam uitgebreid werd naar 4 dagen. Hij heeft het prima naar zijn zin gehad. Ging regelmatig fietsen op de duo fiets. De talrijke uitjes deden hem goed. Ook het regelmatig zwemmen had een positieve uitwerking op hem.
Door de voortdurende prikkeling van de alledaagse dingen, lekkere zelfbereide maaltijden, mee boodschappen halen in het dorp en bijvoorbeeld cupcakes bakken, werd mijn vader zo goed als thuis opgevangen.
Ondanks de nooit aflatende liefdevolle zorg van onze moeder bleek het niet haalbaar om thuis te blijven wonen. Gelukkig was er bij Westersypen ruimte om mijn vader op te vangen toen hij in het ziekenhuis niet meer kon blijven. Het was een moeilijke stap om hem weg te brengen, maar gelukkig was hier alle begrip voor bij de medewerkers van Westersypen. Hij werd goed opgevangen en ook voor onze moeder was er altijd wel een praatje. De menselijke zorg waar ze voor staan is voor mijn vader en voor ons altijd prettig voelbaar geweest. Zeker toen duidelijk werd dat zijn einde naderde. Uiteindelijk is hij rustig in het bijzijn van zijn gezin overleden. Tien dagen en nachten zijn we in zijn voortdurende nabijheid gebleven. Geen moeite was teveel, liters koffie en thee werden ons aangedragen evenals de mogelijkheid om met drie familieleden te blijven slapen. Dit hebben wij als familie erg gewaardeerd.
Aan de diagnose hebben we niets kunnen doen, de kwantiteit van zijn leven hebben we niet kunnen we veranderen. Maar samen met Westersypen hebben we wel zijn kwaliteit van leven kunnen beïnvloeden en dat vinden we heel veel waard.
Mijn naam is Gerdina Heida-Fokkens, geboren en opgegroeid in Joure. Ik ben getrouwd en moeder van een dochter en 2 zonen. Wij wonen op ons melkveebedrijf in Oldeouwer.
Ik heb in 1990 mijn diploma ziekenverzorgende behaald, en ben werkzaam geweest in verpleegcentrum De Flecke en bij zorggroep Sintmaarten.
Sinds mits september 2011 ben ik werkzaam in woonzorgvoorziening Westersypen, wat mij heel goed bevalt. Kleinschalig, tijd voor de bewoners, persoonlijke zorg en aandacht kunnen geven, zelfs een wandeling of uitstapje kunnen maken.
Op deze manier zorg kunnen bieden is prachtig. en wat je een ieder die zorg nodig heeft van harte gunt.
Gerdina (medewerker Westersypen)
Onze moeder woont sinds 2008 op woonboerderij Westersypen. Zij heeft een vorm van dementie. Wij hebben gekozen voor deze woonvorm omdat hij kleinschalig is. De zorg is goed afgestemd op de behoeften van onze moeder en er is altijd goed overleg met ons als familie in geval van beslissingen omtrent haar welzijn. We hebben echt het gevoel het samen te doen. Wat ook belangrijk is, is dat mensen in hun waarde worden gelaten en er niets moet. Men wordt met respect behandeld en er wordt uitgegaan van wat mensen nog wel kunnen en dat wordt dan ook gestimuleerd.
Het uitgangspunt van Westersypen is 'wonen als thuis' wat ons erg aanspreekt. De kamer van onze moeder is ingericht met haar eigen spullen wat een gevoel van veiligheid geeft. Er is een gezamenlijke woon- en eetkamer waar je kunt zitten. Daar is ook ruimte voor een bed wanneer iemand die op dat moment te ziek is om te zitten, toch even in de woonkamer kan zijn. Ook kan daar gezellig worden gepraat met de bewoners en hun familieleden. Buiten zijn er beesten zoals een pony, een hangbuikzwijn, konijnen en geitjes. Zowel bewoners als bezoekers (en kleinkinderen) genieten hiervan. Als het mooi weer is, is er een groot terras waar we met z'n allen kunnen koffie drinken. Er worden activiteiten met bewoners gedaan zoals fietsen op de duofiets, wandelen, handwerken en leuke uitjes met de eigen taxibus.
Het belangrijkste zijn de lieve verzorgenden die altijd klaar staan en een engelengeduld hebben. Als je na een bezoekje weer naar huis gaat, weet je gewoon dat je moeder in vertrouwde handen is en haar met een gerust hart achter laat.
Dochters van bewoner
Hallo Fokje,
Gistermiddag ben ik weer even bij jullie geweest. Maar enkele bewoners waren op stap.
Je vroeg om ervaringen te mailen,die waren prima! Het is vooral het dicht bij de verzorgsters staan. De bekende korte lijntjes.
Ook het contact met de andere bewoners en familie, geeft een warm gevoel. Het kleinschalige geeft de bewoners een veilig gevoel.
Hartelijke Gr. Feikje (dochter bewoner)
Westersypen een UNIEK liefdevol woonzorgcentrum voor mensen met dementie/Alzheimer.
Een woonzorgcentrum met vele mogelijkheden.
Alle bewoners hebben een eigen kamer met badkamer en er is een gezamenlijke huiskamer, een eetkamer en een grote recreatieruimte. Daarnaast is er een grote tuin met een wandelpad dat langs de "klein-dierentuin" met geitjes, konijnen, hangbuikzwijn, kippen en ponypaardje loopt. Direct naast de eetkamer is het grote overdekte terras dat in de luwte ligt er waar de bewoners al bij de eerste zonnestraaltjes heerlijk buiten kunnen genieten. Westersypen is gelegen in een landelijke boerenomgeving met wijdse vergezichten en direct naast de het parkeerterrein lopen de schapen met in het voorjaar de springende lammetjes.
Unieke zorg onder het motto: "wij hebben elkaar nodig" de bewoners en de zorgverleners.
Naast de reguliere zorg worden extra mogelijkheden gecreëerd om de restcapaciteit van hun bewoners te blijven stimuleren. Zo houden de bewoners nog heel lang het gevoel dat ze nuttig bezig zijn en ook van nut zijn voor de andere medebewoners. Zo leveren ze met elkaar een bijdrage aan een fijne liefdevolle woonomgeving waardoor er een echt thuisgevoel ontstaat. De bewoners met elkaar hebben een familieband en dat voel je als je daar op bezoek bent. Met alle bewoners wordt er dagelijks gewandeld, zodat zij ook daadwerkelijk kunnen genieten van al het moois dat in hun nieuwe woonomgeving te zien is. Doordat Westersypen een eigen rolstoelbus heeft zijn zij in staat om heel regelmatig leuke dagtochtjes te maken en gaan ze zelfs een week per jaar op vakantie met alle bewoners.
Liefdevolle zorg op professionele wijze.
Doordat de werktijd maximaal acht uur bedraagt, kan iedere hulpverlener zich optimaal inzetten. Voor de negen bewoners zijn er zowel overdag als 's avonds drie hulpverleners en 's nachts is er permanent een hulpverlener aanwezig. De bewoners worden indien nodig gemonitord middels een pieper die onnodige bewegingen van de bewoners signaleert, zodat de hulpverlener snel ter plaatse kan zijn. Alle hulpverleners zijn herkenbaar aan hun groene polo shirts en zij spreken de bewoners altijd met respect aan. Bijvoorbeeld in het geval van mijn man: "Fokke ik help je nu met het aantrekken van uw jas", ook al leek dat voor mij overbodig want ze stonden met de jas in hun handen. Dat gaf mij altijd een warm respectvol gevoel. Westersypen heeft een intensieve samenwerking met haar huisarts, haar geriater en kan in geval van urgentie met spoed terecht bij de andere medisch specialisten van het Anthonius Ziekenhuis in Sneek. De kapper komt maandelijks in Westersypen voor de bewoners en zo ook de pedicure. Het familielid/vertegenwoordiger van de dierbare wordt steeds indien nodig op de hoogte gehouden van mogelijke veranderingen. Als familie/vertegenwoordiger krijg je ook altijd op korte termijn antwoord op de vragen die je hebt. Door de kleinschaligheid zijn er korte lijnen en voel je je als familie/vertegenwoordiger ook altijd betrokken bij je dierbare.
Activiteiten aangepast aan de mogelijkheden van de bewoner:
Mijn man Fokke heeft vanaf het begin november 2007 tot zijn overlijden in april 2012 in Westersypen gewoond. Fokke was gymnastiekleraar en ex-international honkbalspeler, dus bewegen was voor hem heel belangrijk en hij had een goede lichamelijke conditie, zeker de eerste 3 jaren. Het was heel fijn voor hem dat hij wekelijks kon tennissen, zwemmen, fietsen enz. Zelfs schaatsen als er ijs lag heeft hij nog gedaan, altijd samen met Bouke Agricola (mede eigenaar van Westersypen), die zijn maatje was. Fokke speelde gitaar en zong daar dan bij en hij vond het heerlijk om de andere bewoners daar mee te vermaken. Zo heeft hij in het begin nog gymles gegeven aan de medebewoners. Klussen in en om het woonzorgcentrum samen met Bouke daarvan heeft hij ook genoten. Hij had het gevoel nuttig te zijn dat gaf hem een goed zelfbeeld.
Fokke heeft tot zijn levenseinde een liefdevolle en plezierige verzorging gehad in Westersypen waar hij zichtbaar van heeft genoten. Als echtgenote ben ik Westersypen daar heel dankbaar voor.
Anneke Jelsma-de Jong (echtgenote)
Dag allemaal.
Aan mij is gevraagd om iets te schrijven voor de nieuwe website. Ik zal mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Tineke Bouwhuis,en ben 52 jaar. Ben getrouwd en heb 2 kinderen,een dochter van 25 jaar en een zoon van 23 jaar.
Sinds 01-01-2012 ben ik werkzaam in Westersypen. Ik werk c.a 25 uur in de week. Ik werk hier met heel veel plezier en voel mij betrokken met het gebeuren in Westersypen.
Ik kom uit de reguliere zorg en uit de thuiszorg. Wat mij erg aanspraak in Westersypen is het kleinschalig wonen. Er wonen 9 bewoners in Westersypen, en door het kleinschalige wonen heb je meer contact met de bewoners. En kun je meer vraag en belevingsgericht werken.
Ook heb je meer contact met de familie. Je doet groepsverzorging, maar ook individuele verzorging.
Het is een heel afwisselende baan. De diensten zijn afwisselend maar ook de werkzaamheden. Zo worden er leuke uitjes gedaan met de bewoners. Zoals Zwemmen; boodschappen, ergens koffiedrinken. Maar ook gewoon "thuis blijven" is plezierig. Zo kunnen we in de tuin wandelen, even naar de dieren gaan. Er zijn geiten, konijnen, een varken en een pony. Maar ook met de dagelijks dingen zoals was vouwen, aardappels schillen of groenten klaar maken, doe je zoveel mogelijk met de bewoners.
Maar wat ook belangrijk is, is dat je met een leuk team werkt. Je kunt goed met elkaar overleggen en elkaar bijstaan in bepaalde beslissingen.
Samen met de Familie Agricola en mijn collega's heb ik hier een leuke werkplek gevonden.
Verder wens ik een ieder veel woon en werk plezier toe.
Tineke Bouwhuis (medewerker Westersypen)
Al sinds geruime tijd zit mijn vader bij de dagopvang in Westersypen. Hij is nu niet meer in staat om zijn eigen verhaal te vertellen vandaar dat mijn moeder, mijn zus en ik samen dit voor hem proberen te vertalen.
Mijn vader behoort tot de groep relatief jongere oudere die geconfronteerd zijn met de diagnose Alzheimer. Hij was 69 toen de geriater hem de informatie gaf. Zijn wereld stortte in. Hij werd ook van de een op de andere dag volledig afhankelijk van mijn moeder. Het meest duidelijk heeft hij dit gevoeld, toen hem verteld werd dat hij niet meer mocht auto rijden. Dapper en vooruit kijkend heeft hij zijn lot aanvaard. Hij accepteerde hulp en gaf aan zo lang mogelijk door te willen leven.
Toen we hoorden dat Westersypen de deuren openden hebben we snel gereageerd. Mijn vader was toe aan wat extra prikkels en mijn moeder had tijd nodig om het thuis zo lang mogelijk vol te kunnen houden. We zijn gaan kijken met zijn allen en waren blij verrast wat we zagen. Een mooie rustige omgeving, landelijk gelegen en we werden prettig ontvangen. Mijn vader stemde in met twee dagen opvang en zit er ondertussen nu 4 dagen. Hij heeft het prima naar zijn zin. Gaat regelmatig fietsen op de duo fiets en de talrijke uitjes doen hem goed. Ook het regelmatig zwemmen heeft een positieve uitwerking.
Aan de diagnose hebben we niets kunnen doen, de kwantiteit van zijn leven kunnen we niet veranderen. Maar samen met Westersypen kunnen we wel zijn kwaliteit van leven beïnvloeden en dat vinden we heel veel waard.
Familieleden bewoner
Er is mij gevraagd om mijzelf voor te stellen via de nieuwsbrief.
Ik ben Sjoukje de Roos, ben 55 jaar, gehuwd een zoon en een dochter. Beide wonen ze al op hun eigen met vriendin en vriend. Maar stil in huis is het niet want onze trouwe viervoeter geeft nog genoeg afleiding.
Ik ben in Westersypen komen werken op 26-03-2008 als helpende. Ik werk gemiddeld 20 uur per week met uitloop naar 32 per week. Voordat ik hier kwam heb ik in de gehandicaptenzorg gewerkt, na een aantal jaren was ik aan wat anders toe en toen kwam dit op mijn pad, wel wat anders maar wel een leuke uitdaging. En ik heb er nog geen moment spijt van gehad.
Mijn werkzaam heden zijn: de verzorging van de zorgvrager, ondersteuning bij recreatieve en dagelijkse activiteiten. Ik werk met leuke collega's de sfeer is goed en je krijgt hier de kans om je zelf te ontplooien door scholingen te volgen binnen westersypen,wat voor mij wel weer een positieve aanvulling is.
Het is plezierig werken op westersypen. Met zijn allen en onze bewoners 'een thuis bieden'.
Met vriendelijke groet, Sjoukje de Roos. (medewerkster Westersypen)
Beste lezers en lezeressen,
Begin 2007 vroegen we ons wel eens af wat daar toch gerealiseerd zou worden in die boerderij wanneer we erlangs wandelden.
Ik werkte op dat moment in een verzorgingshuis in Sneek, had daar een collega, tevens vriendin, en dan praatten we wel eens over nieuwe uitdagingen. Op de bouwborden stond wel iets met zorg maar geen duidelijke uitleg hoe en wat, wat ik me er nog van herinneren kan.
"goh, zullen we eens aanbellen en informeren? misschien hebben ze wel verzorgenden nodig...", maar nooit die stap genomen. Totdat we een paar maanden later een vacature zagen in de Joustercourrant, verzorgenden IG gezocht, voor een kleinschalige woonzorgvoorziening in Scharsterbrug. Beide hebben we toen een brief geschreven en zowaar werd ik na 2 gesprekken aangenomen, mijn collega op dat moment was niet uit de vele sollicitatiebrieven gekozen, maar inmiddels werkt ook zij alweer een aantal jaar in het gezellige team dat we hebben.
In november 2007 ben ik begonnen met een 0- uren contract, er waren toen 2 bewoners, maar dat werden er al snel 8 en konden ze mij na een half jaar een vast contract aanbieden, nou daar hoefde ik geen moment over na te denken en heb ik mijn vorige baan opgezegd.
In Westersypen wonen mensen met een dementieel syndroom, die we het gevoel willen geven dat ze zoveel mogelijk als thuis kunnen blijven leven, en zo voelt het ook wanneer ik weer binnen kom in westersypen, een warm en huiselijk gevoel. Tijd en aandacht die we aan de bewoners kunnen en mogen geven was iets wat wel moest 'wennen', dat wilde ik natuurlijk ook graag bij mijn vorige baan, maar daar was de tijd en bezetting van personeel gewoon niet voor!
Ook worden onze meningen hier gehoord, omdat de eigenaressen zelf ook meewerken in de zorg, en dat ervaar ik als zeer prettig, zo wordt je eerder begrepen. Kortom, ik werk hier nov.'12 5 jaar met veel plezier, en hoop dit nog vele jaren vol te mogen houden.
Met vriendelijke groet,
Amarins vd Meer (medewerkster Westersypen)
